Sylwia Kocoń w swojej publikacji “Zranieni w dzieciństwie. Jak rozpoznać i uleczyć matczyną lub ojcowską ranę” podchodzi do tematu w sposób niezwykle delikatny i otwarty na dialog. Jest to przede wszystkim książka skierowana do osób pragnących w świadomy sposób pracować nad swoją przeszłością i teraźniejszymi zachowaniami. Co niezwykle istotne obserwujemy całokształt takich ran, z ich wyzwaniami oraz darami, które nam przyniosły.  

Zacznijmy od tego, że autorka nie stawia się na piedestale w roli wszystkowiedzącego eksperta, ale rozmawia ze swoimi czytelnikami w bardzo przystępny sposób. Pokazuje zarówno swoją ścieżkę, jak i osób uczestniczących w jej warsztatach. Jak napisała w jednym z rozdziałów: “Pamiętam jak niezwykłe wydawało mi się to, czego sama doświadczyłam w swoim procesie uzdrawiania ojcowskiej rany. Dzięki uświadamianiu, wglądom i wychodzeniu poza niesłużące wzorce zachowań czułam, jak rozpuszcza się we mnie napięcie, jak wypuszczam kontrolę i czuję się coraz bezpieczniej.” Czyż to mnie jest piękne świadectwo?  Dostajemy w książce wiele scenariuszy i uczymy się jak wzajemnie się one przenikają.  

Książka jest bardzo wszechstronna i bardzo wyraźnie otwiera na zmianę. Dowiadujemy się jak wiele z naszych zachowań ma źródło w naszych rodzicach, zarówno w ich relacji względem nas, jak i siebie wzajemnie. Autorka podkreśla, że pewne rany są przekazywane z pokolenia na pokolenie i niezwykle trudno wyzbyć się przyzwyczajeń, które nieświadomie powielamy.  

Relacje z rodzicami mają wpływ na większość aspektów naszego życia: emocje, finanse, związki, rozwój, praca, samoocena oraz wiele innych to odbicie lub zaprzeczenie tego, co obserwowaliśmy. I choć w głównej mierze książka jest skierowana do kobiet, to autorka omawia też męską stronę rodzicielskiej rany. Zaczynamy od matczynej rany, widzimy w nowym świetle wszystko to co odbiło się na nas. Jest tu wiele pytań otwartych, pomagających uporządkować sobie wspomnienia i emocje. Nie czujemy się pospieszani, przymuszani ani nakłaniani do wyolbrzymiania. Cały proces odbywa się z wielką czułością.  

Kolejnym etapem jest uświadomienie sobie ojcowskiej rany, która wielokrotnie jest bardziej oczywista do wyłapania. I podkreślę tu po raz kolejny: nie chodzi o stygmatyzowanie rodziców, raczej o ulepszenie relacji z samym sobą. Autorka daje nam zarówno przykłady toksycznych relacji, ale też takich które mógłby się wydawać zdrowe, lecz ich intensyfikacja mogła mieć duży wpływ na kształtowanie osobowości. Zarówno nadmiar jak i brak miały swój wpływ na nas. Pewne rany, są pułapkami, które stawiają nas w innym świetle: “W kobiecie z raną wynikającą z relacji z ojcem krytykująco-wymagającym może powstać silny, niepochamowany wręcz poryw osiągania. Kiedy to robi, czuje się silniejsza i wartościowa, stara się więc cały czas działać, wykazywać się, zdobywać. Kobieta taka może wzbudzać podziw. Ludzie patrzący na nią z boku pytają, skąd bierze tę siłę. Widzą ją jako niezwykłą, wyjątkową, nadzwyczaj silną.”  

Książka nie służy rozdrapywaniu ran, ale ma na celu uświadomienie braków i spojrzenie na siebie z większą czułością i uważnością. Pomaga zacząć proces skierowany ku pełniejszemu i spokojniejszemu życiu. Jednak trzeba pamiętać, że sam proces nie będzie ani łatwy, ani tym bardziej przyjemny. “Gdy wchodzimy w tak głębokie procesy zdrowienia, często wydaje nam się, że to nie działa lub że dzieje się coś złego, że robimy coś nie tak, bo zamiast czuć się lepiej, czujemy się gorzej i gorzej. Tymczasem aby wyjść do światła, musimy najpierw przejść przez nieprzyjemna, ciemne i chodne lochy swojej podświadomości. (…) I poddajesz się. Powolutku, cichutko coś się otwiera, przenika w Ciebie pierwszy promyk słońca. Otulasz się zgodą na życie takim, jakie było i jest.” 

Tytuł: „Zranieni w dzieciństwie. Jak rozpoznać i uleczyć matczyną lub ojcowską ranę”

Autorka: Sylwia Kocoń

Wydawnictwo: Sensus

Ilość stron: 293

Data wydania: 2 czerwca 2023